O bazı dersleri satın da alamazsınız.
Benim de aldığım dersler oldu.
Ömrümün en güzel zamanlarından verdiğim, aylarımı, yıllarımı harcadığım zamanlar…
Bu derslerde emeği geçen hiçkimseyi affetmiyorum,
Ama hepsine gönülden teşekkürler.
Öğrendim ki;
her gülümseyen insan sevgi beslemiyormuş.
En çok kime güvenirsen en derin yarayı o açıyormuş ve güvenden açılan yaralar bir daha asla kapanmıyormuş.
Öğrendim ki;
Kimseye ama hiçkimseye bütün zayıf yanlarını anlatmayacakmışsın.
Çünkü daha ilk tartışmada oraya çalışırlar hep.
Ve edilen bazı sözler karın boşluğuna gelen bir yumruktan daha çabuk kesebiliyormuş insanın nefesini.
Öğrendim ki;
Kimse sandığımız kadar mükemmel değilmiş aslında.
Onları kusursuz yapan bizim onlara duyduğumuz sevgiymiş.
Yani biz olmasak onlar kocaman bir hiçmiş! O zaman ne diye gözümüzde büyütüyoruz hak etmeyenleri, ne diye kendi içimizde boğulup duruyoruz?
İnsana en çok zararı sadece kendisi verebilirmiş meğer.
Öğrendim ki;
Herkes bir gün gidebilirmiş.
Ve gitmek isteyene vaktinde yol vermek gerekirmiş hep.
Çünkü ertelemek daha çok acı,
daha çok uykusuz gece,
daha çok üzülmekmiş aslında.
Bunları isteyerek değil, öğrenmeye mecbur bırakan herkese teşekkürler..
GHA – Genel Yayın Yönetmeni
Mehmet Açık
