İYİLİK KAZANACAK…!
Bugün çok üzüntülü günlerimden biriydi en üzüntülü demiyorum çünkü çok daha derin üzüntüler gördüm yaşadım lakin bana bu yazıyı yazdırtan sebep hep birlikte biraz durup düşünelim diye… Bugün bir insana yaptığım bir iyilik bana kötülük olarak geri döndü uzun uzun üzerinde düşündüm… Sosyal medya paylaşımlarına baktığımda bütün sözler kötülerin arsız, iyilerin mutsuz olması üzerine kurgulu demek ki bu kadar insan hep aynı şeyi dile getirdiğine göre ciddi bir sakatlık geçiriyor bu toplum… Ben de nicelerini yaşamış tecrübe etmiş bir insanım…. Iyi bir insan olmaya çabalamaktan hiçbir zaman vazgeçmedim olayı anlatmayacağım Çünkü biliyorum ki kötülüğü yapan insanlar kötülüğü yaptıkları insanları uzun bir süre takip ederler… Kimi acaba ortamda bir şey paylaşır da bunu da yeni bir para kapısına çevirebilir miyim dava açabilir miyim diye yapar… Kimi de iyiliğini gördüğü insanın süreçlerini takip ederek kendini misilleye karşı emin ve güvende hissetmek için yapar… Her ne olursa olsun kötü her zaman kendine yakışanı yapar… Benim esas üzüldüğüm MANEVÎ kayıplar … Şahsım adına da hep şöyle düşünürüm Rabbim büyüktür bilmeden işlediğim bir günah varsa mutlaka onun kefaretine bedel olsun diye yaşatmıştır der yürür giderim…. Lakin esas incindiğim nokta insanların birbirlerine karşı ihaneti aldı yürüdü…..böyle olayları arkası arkasına hemen herkesin birbirine yaşatması toplumu birbirine karşı güvensizlik ve sevgisizlik cehennemine dönüştürüyor ve maalesef öyle bir zaman geliyor ki kimse kimseye kapısını açmaz en ufak bir iyilikte bulunmaz oluyor…. Insan en damar hakikati yani nihayetinde öleceğini unutuyor….fikrimce yeryüzünün en büyük belki de en katı hocası ölümdür. insana aslinda en güzel dersi verir her şeyin bu dünyada boş olduğunu anlatır yanımızda götüreceğimiz tek şeyin iyilikler ve güzellikler olduğunu öğretir acı da olsa gösterir… Insanların bu çağın kötü beslenme şeklinden daha ilaçlı kimyasal yediklerinden içtiklerinden kullandıkları her şeyden olsa gerek gitgide aklî melekelerini kullanamaz oldular… kötüler ve kötü olmaya meyilli olanlar zombiler gibi vahşi soğuk yüzlü ve vicdansız varlıklar haline dönüşüyor, iyiler ise içlerine çekiliyor insandan uzak duruyorlar…. Okuduğum kitaplarda şaşkınlıkla gördüğüm her yüzyılda düşünce insanlarının kıyametin yaklaştığını vurguluyor olmasıydı kıyamet bam telinin koptuğu gün an saat değil insanın insana cehennem olduğu her andır…. Ve ben yine de söz veriyorum insanlar ne kadar ekseninden uzaklaşsa da iyiliğe yakın durmayı kararlılıkla sürdüreceğim…. çünkü ölümü hiç unutmuyorum …taviz vermek hayata yenilmektir. Bense yenilgiye inanmıyorum. Sevgi üzerinize olsun… hepinizin.
Mehmet Açık
