EFSANELER ÖLMEZ…
Uğur Özgür
Hacı Bayram Birinci…
Hacı Baba…
Efsane…
Mersin’de bayide satılan ilk gazeteyi çıkardığımız gün yaptığım röportajda, Mersin İdman Yurdu’nun kurtuluşu için sorduğum soruya verdiği cevap dün gibi aklımda;
“Tesis, tesis, tesis” demişti.
Gözü açık gidecek bellki de… O günden beri hiç tesisi olmadı Mersin İdman Yurdu’nun… Olanlar da hiç yakışmadı Koca Çınar’a…
Bay Kırmızı Lacivert…
Zamanında kah Kabadayı, kah Menajer…
Şimdi siz ne derseniz, deyin. Sadece armaya sevdalı bir Adam.
Adam gibi Adam…
Süper Lig’de boy gösterdiğimiz günlerdeki böbürlenmesi, kabadayılığı ve gururlanması “İşte Boksör Hacı, işte İdman Yurdu” dedirtti bana…
Tıpkı eski günlerdeki gibi…
Yaşım müsait olmasa da O’ndan dinlediğim efsane Mersin İdman Yurdu…
Aslında efsane taa kendisiydi…
Bizi affet Hacı Baba.
Mirasına sahip çıkamadık.
Şimdi bunları söylemenin yeri değil ama Seni de Bizi de ağlatanlar utansın.
Şunu da unutmasın kimse; “Efsaneler asla ölmez.”
Mekanın Cennet olsun Hacı Baba.
NOT: Şehir dışında olduğum için son yolculuğunda yanında olamadım. Hakkını helal et Hacı Baba.
