Trajik
Bazen olup bitenler karşısında insanın dili tutuluyor. Mizaha, ironiye, nükteye sığınmak istiyorsunuz ama nafile…
Gerçekler öylesine sert ve acımasız ki, hangi kelimeyi seçerseniz seçin, yetersiz kalıyor.
Bir astrolog tutuklandı. Gerekçe, hakaret. Astrolog Hilal Saraç’ın ifadelerine bakıyoruz, hakaretin tam olarak nerede başladığını anlamaya çalışıyoruz. Eleştiri ile hakaret arasındaki sınırın bu kadar esnek olabileceğini kim bilebilirdi? Hukukçu dostlar belki daha iyi bilir ama biz sade vatandaşlar olarak şunu görüyoruz: Eleştiri, artık suç kapsamına giriyor. Öyle bir dönem ki, yıldızlara bakıp yorum yapan biri bile hukukun sert duvarlarına çarpabiliyor.
Öte yandan, gazeteci Metin Cihan’ın hesabı askıya alındı. Neden mi? İsrail ile Türkiye arasındaki ticarete dair belgeleri aylardır paylaşması nedeniyle. Resmî makamlar bu ticareti yalanlamadı, ancak belgeleri ortaya koyan bir gazeteci susturuldu. Kuzey Kore’den bahsetmiyoruz, burası bir hukuk devleti… Öyle değil mi? Ama nedense bu hukuk devleti, bazen tuhaf refleksler geliştiriyor. Hakikati söyleyen susturuluyor, yıldızlara bakıp konuşan cezaevine gönderiliyor.
Bütün bunları üst üste koyduğunuzda, ortaya çıkan tablo ne trajikomik ne de absürt… Bunlar bir ülkenin hukuk sisteminin nasıl işlediğine dair ciddi işaretler. Hukukun, sadece belirli kesimlerin işine yarayacak şekilde kullanıldığı bir yerde, adalet mekanizmasının nasıl çalıştığını sorgulamak artık kaçınılmaz hale geliyor.
Bir yanda, adaletin terazisini eğip bükerek siyasi çıkarlarına uygun hale getirenler var. Diğer yanda, bu dengesiz terazinin altında ezilenler… Biri tweet atıyor, gözaltına alınıyor. Bir diğeri ağır suçlara karışıyor, dokunulmaz kalıyor. Öyle bir sistem ki, yıldız haritası çıkarmak tehlikeli, ama büyük yolsuzluklara imza atmak değil.
Bu gidişatın sonu ne olur bilinmez. Ama bildiğimiz bir şey var: Bir toplumda hukuk güvenliği ortadan kalkarsa, adaletin yerini keyfilik alırsa, orada kimse kendini güvende hissedemez.
Ne kadar mizah yapmaya çalışsak da olmuyor, gördüğünüz gibi. Çünkü ortada gülebileceğimiz bir şey yok.
Trajik.Mehmet Açık
