Bazen hayatın bir filtresi olmasını isteriz.
Öyle bir süzgeç ki, kötülükleri ayırsın, art niyetlileri elimizin tersiyle itelim, sahtekârlar ve vefasızlar yanımıza bile yaklaşamasın. Ama gerçek şu ki, hayatın böyle bir süzgeci yok. İyiler ve kötüler aynı gökyüzü altında yaşıyor, aynı sokaklardan geçiyor, aynı masalara oturuyor. Ve bazen, hiç hak etmeyen bir kalp, en ağır darbeyi en beklenmedik yerden alıyor.
Peki, o zaman ne yapmalı? Hayatın içinde kötüler de varsa, biz nasıl korunacağız? İşte burada, belki de en büyük dayanağımız bir dua oluyor:
“Allah iyilere rast getirsin…”
Bu dua, sadece güzel bir temenni değil; kaderin ince dokunuşlarına teslim olmanın da ifadesidir. Çünkü biz, kimin iyi, kimin kötü olduğunu en başından bilemeyiz. Bazen parıltılı bir gülümseme, derin bir samimiyet gibi görünen şeyin ardında karanlık niyetler saklıdır. Ama Allah, dilerse yollarımızı iyilerle kesiştirir, kalbimize doğru insanları nasip eder.
Hayatın İçindeki İmtihan
Şunu da kabul etmek gerekir ki, kötüler olmasaydı iyilerin kıymetini bilebilir miydik? Haksızlığı görmeseydik adaletin, vefasızlığı tatmasaydık sadakatin, ihaneti yaşamasaydık gerçek dostluğun değerini anlayabilir miydik? Hayat bazen kötüleri de bir öğretmen olarak karşımıza çıkarır. Ama mesele, onlara takılıp kalmak değil, onlardan öğrendiğimiz dersleri cebimize koyup yolumuza devam edebilmektir.
Bu dünyada, iyilik ve kötülük iç içedir. Kimi zaman en güvendiğimiz insanlar bizi hayal kırıklığına uğratır, kimi zaman hiç tanımadığımız bir el, en zor anımızda bizi kaldırır. Önemli olan, kötülük karşısında iyiliğimizi kaybetmemek, kalbimizi sertleştirmemek ve hâlâ güzel insanlara rastlayabileceğimize inanmaktır.
İyi İnsanlarla Kesişen Yollar
Bazen “kötü insanlar neden hep benim karşıma çıkıyor?” diye düşünürüz. Belki de bu, yanlış yolda yürüdüğümüz içindir. Çünkü her yol, farklı karakterde insanları taşır. Eğer menfaat ilişkilerinin olduğu bir yoldaysak, orada çıkarcılarla karşılaşmamız kaçınılmazdır. Eğer samimiyetten uzak, yapay dünyalarda dolanıyorsak, sahte yüzlerle yüzleşmemiz de doğaldır. Ama biz doğru yolu seçersek, karakterimize uygun insanlarla buluşma ihtimalimiz de o kadar artar.
İyilik, bir mıknatıs gibidir. İyi düşünceler, iyi niyetler ve iyi dualar, bizi benzer kalplere yönlendirir. O yüzden bazen “Allah iyilere rast getirsin” demekle yetinmemeli, aynı zamanda iyi insanları hak edecek şekilde yaşamaya da gayret etmeliyiz.
Ve unutmayalım: Hayatın süzgeci yok belki, ama Allah’ın adaleti var. Biz, iyiliği seçelim; Allah da yollarımızı iyilerle kesiştirsin…
Nihal Taş
