On sekiz yaşında bir kız, Belçika’da yaşıyor.
-Türk müsün?
dedim.
-Daha karar vermedim, dedi.
-“Müslüman mısın?” dedim.
-Ona karar vermek daha zor, dedi.
Merakım iyice kabarmıştı…
-Konuştuklarınızdan hiçbir şey anlayamadım, dedim.
-Ben de bir şey anlayamıyorum. Hayatım bir kördüğüm. Nasıl çözeceğimi bilemiyorum.
-Neden ama?..
-Babam Fransız, annem Türk…
İkisini de seviyorum… Babam Hristiyan bir Fransız olmamı istiyor. Annemse Müslüman bir Türk olmamı…
Bu iki istek arasında sıkışıp kaldım… -Bilemiyorum ne yapacağımı?
Sis perdesi biraz aralanmıştı.
Biraz daha açmak için sorulara devam ettim.
– Kendini kalben Hristiyanlığa mı daha yakın hissediyorsun, Müslümanlığa mı?..
– İslam’a daha sıcak bakıyorum, ama Müslümanlara baktığımda birden soğuyorum.
Babam annemin Türkiye’deki akrabalarını Brüksel’e getirip oturum aldı, iş buldu…
Bir iki yıl çalıştılar o kadar…
Şimdi hepsi ‘somaca basıyorlar’ yani işsizlik parası alıyorlar.
Hepsi de sapa sağlam… Babamın akrabaları Hristiyan…
Kiliseye gitmiyorlar ama iş ahlakları var…
Herkes işinde dürüstçe çalışıyor…
Annemin akrabaları hem namaz kılıyor, yeri gelirse hırsızlık bile yapıyorlar…
Türkiye’ye gidiyoruz her taraf cami dolu, camiler de namaz kılan insan dolu…
Ama herkes hile yapıyor, sizi kandırmaya çalışıyor…
Belçika’da kiliseler bomboş ama Hristiyanların hepsi ahlaklı…
İşte bu yüzden olmak istediğim halde Müslüman olamıyorum…
Afallamıştım.
Umutsuz bir hamle yaptım.
– Ama şey…
Yani…
Müslümanlara bakarak karar vermek…
Ani bir çıkışla sözümü kesti…
– Çok dinledim bu masalları, hem de pek çok…
Kusura bakmayın lütfen…
Bir din anlayışı güzel ahlak üretemiyorsa ben o dini yani Müslümanlığı kabul edemem…
Brüksel’deki Müslümanları geçtim; Türkiye’de herkes devleti soyuyor, vergi kaçırıyor, haram yiyor…
Her şeyi yapıyorlar…
Ondan sonra
“Döndüm Kabe’ye Allahu Ekber”.
Jimnastik bu ya, namaz değil jimnastik…
Bu sözler ceviz büyüklüğündeki dolu taneleri gibi başıma çarpıyordu…
– O zaman siz Hristiyanlıkta kesin kararlısınız?
diye sordum.
– Annem
“Müslüman ol” diyor ama bu ihtimal çok zayıf…
Brüksel’de en çok Ezan seslerini seviyorum, çan sesleri beynimi tırmalıyor…
Haaa annemin hatırına belki Türküm diyebilirim…
Maria Elif’in yaşadığı Müslüman işkencesinin vebali kimlerin omuzunda acaba?”
GHA – Genel Yayın Yönetmeni
Mehmet Açık
