GUZEL BIR OGRETI
Bir gün insanlardan kaçan, yalnız yaşamayı tercih eden yaşlı bir adama sorarlar.
“Sürekli yalnız olmaktan bıkmıyor musun?”
Yaşlı adam cevap verir:
“Yapacak çok işim var”. İki şahin eğitmem gerekiyor ve iki kartal.
İki tavsşan sakinleştirmek ve yılanı eğitmek.
Eşeği motive etmek ve aslanı evcilleştirmek.”
”Ama senin etrafında hiç hayvan göremiyoruz!” “Neredeler?”
“Onlar icimizde yasayan hayvanlardır.”
“Iki Sahin” gordukleri her seye saldırıyorlar.
Iyi-kotu, faydalı-zararlı onlara ayırt etmeyi ogretmeliyim. Cunku onlar benim GOZLERIM.”
“ Iki kartal” dokundukları her seyi mahvediyor, yaralıyor, parcalıyorlar. Onlara hizmet etmeyi ve zarar vermeden yardım etmeyi ogretmeliyim. Cunku onlar benim ELLERIM.”
“Tavsanlar her zaman korkarlar, kacarlar ve saklanırlar. Onları sakinlestirip, zor durumlarla basa cıkmayı ogretmeliyim, beladan kacmayı degil. Cunku onlar benim AYAKLARIM.”
“ En zor kısmı yılanı izlemek.
Sıkı bir kafeste, guvenli bir sekilde kilitli olsa da her zaman saldırmaya, sokmaya, yakın olan herkesi zehirlemeye hazır. Bu yuzden onu takip edip, disiplinli olmalıyım. Cunku bu benim “DILIM.”
“Esek herkesin bildigi gibi cok inatcı, sonsuza kadar yorgun ve isini yapmak istemiyor. Bu yuzden ona sukretmeyi ve akısta olmayı ogretmeliyim. Cunku bu benim VUCUDUM.”
“Ve sonunda kral olmak ve herkese emretmek isteyen bir aslanı evcillestirmek istiyorum. Gururlu, kibirli ve dunyanın kendi etrafında donmesini istiyor. O aslanı terbiye etmeliyim. Cunku bu benim EGOM.”
“Gordugunuz gibi yapacak cok isim var”
Not:
Soru sorulan yaslı adam,
Lev Nikolevic TOLSTOY’dur.