” Kızım, sevdiklerimizi ve komşularımızı çağır ve gelip bizimle oturup et yesinler …”
Kızı bağırdı: ′′ Evimizde yangın çıktı yetişin ahali Evimizdeki bu yangını söndürmemize yardım edin!”.
Birkaç dakika içinde bunu duyan bir grup insan yangın söndürmek için yardım etmeye koşup evlerine geldiler.
Diğer komşular akrabalar bu feryadı duymamış gibi davrandılar feryada kulak tıkadılar.
Yardıma gelenler Kurban kesen aileninkurban etinden yiyip içtiler karınlarını doyurdular giderkende elerine birer parça et verildi.
Baba şaşkın’dı kızına döndü ve dedi ki:
” Kızım Gelen insanlar, tanımam, daha önce hiç görmedim, Kızım yangın var dedin bağırdın peki sevdiklerimiz, dostlarımız ve meslektaşlarımız nerede?”.
Kızı gözleri dolu dolu dedi ki:
” Evimizdeki yangını söndürmeye yardım etmeye gelmeyenler bizi yangına terkederler Bizim dostumuz arkadaşımız aile akrabamız değillermiş demekki dedi.
Komşu olup dost akraba olmayı dostluk yapmayı Cömertliği ve misafirperverliği hak edenler bunlarmış demek ki baba dedi”.
Sonuç: Bir felaket anında kim yanınızda değilse, ona dost, kardeş akraba aile demeyin…
Çünkü bunlar, sizin yüzünüze gülen nezaketinizi, cömertliğinizi hak etmeyenlerdir.
Sevgi ve Saygı ile…Nihal Taş
