HEKİMLİĞİNİ ARAYAN MESLEK!!
Kutlama mı? Hüzünlü Anma mı?
Yeni bir mesleki yıl kutlaması, yine bir kutlama.. Acaba gerçekten 180 yılda her geçen yıl, mesleğimize yenilikler, güzellikler getirmiş midir? Tartışılır! Mesleğimiz her yeni yıla girişte yükselen bir değer olmuş mudur? Tartışılır!
Bu duygu ve düşüncelerle doğulu manada baytarnameleri ile 9. Yüzyıldan beri var olan mesleğimizin; Batılı manada Veteriner (Hekim??) lik Eğitiminin, yeni yorumuyla Bilimsel Veteriner (Hekim??) lik Eğitiminin 180. Yılını içtenlikle coşkuyla kutlamak isterim, ancak özellikle son 40 yılda eğitim-öğretimde fakültelerde, diğer hekimlik fakülteleri arasında gelinen, getirilen bugünkü kötü durumunu, üzüntüyle, hüzünle anmalıyız.. Tabii bu arada yine son 40 yılda istihdam alanı bakanlıktaki teşkilat birleştirmeleriyle yaşanan olumsuzluklar, bakanlıklardaki diğer hekimler arasındaki yerimizin olmaması (Yasalarla var olan, ancak uygulamada yok olan!) üzüntü ve hüznümüzü arttırmaktadır.. Bu durumda yapılan anmalarda, daha çok mesleği içinde bulunduğu kötü durumdan kurtarmanın yollarını aramalıyız..
Öyle ki; bu mesleğin içinde yaklaşık yarım asırlık geçmişi olan birisi olarak; yıllarca mesleğin içinde bulunduğu durumu; mesleki sorumluluk bilinciyle, özellikle 2000‘li yıllardan itibaren mesleki sorunları, nedenleri ve çözüm yolları ile ilgili onlarca uzun uzun makaleler yazdım.. Bunlardan başlık ve içerik olarak; mesleki sorunları yansıtması ve çözüm yollarını içermesi bakımından en klişeleşmiş ve en çarpıcı olanı “Kendini Arayan Meslek Veteriner(Hekim??) lik”, “Meslek Mahzun, Ben Mahzun” başlıklı makalelerimi, güncelleyerek çeşitli platformlarda yazılı ve sözlü paylaştım.. Hatta bunlar ve diğer mesleki konularda onlarcasını, 2011 yılında “Düşünenlerin Düşündürdükleri” kitabımda, 2008 yılında ilk ve 2015 yılında “Penceremden Üniversite gerçekleri ve Ülkem” adlı kitabımın ikinci baskısında (Ankara Üniversitesi Kütüphanesi açık erişim) yayımladım.. Tabii.. Bütün bunlara rağmen meslek adına hiçbir gelişme olmadı!!
Son yıllarda mesleğin kötü gidişi ile geldiği nokta o kadar içler acısı hal aldı ki (sağlık politikalarında yerinin olmaması, fiili hizmet zammı, coronodaki anlayış; intörn öğrencilerde ayırım gibi bir çok haksızlık..); etkili olması bakımından 2019 yılında; 12 Maddelik “MESLEK MANİFESTOSU” NU (1- İnsan ve hayvan sağlığı bütündür.. TEK SAĞLIK.. 2- Fakültenin ismi: “VETERİNER HEKİMLİĞİ FAKÜLTESİ” dir. 3- Mezunları veteriner değil, VETERİNER HEKİM dir.. 4- Veteriner hekimliğin alanı SAĞLIKTIR. 5- Fakülteler de bölümler tıp fakültelerine benzer yapılanmalar (Temel Bilimler, Dahili Bilimler, Cerrahi Bilimler, Halk Sağlığı ve Gıda Kontrolü) haline getirilmelidir… 6- Ders saati ağırlıkları; hekimlik nosyonu verme ağırlıklarına göre tespit edilmelidir. 7- Ziraat, Gıda ve Su ürünleri mühendislik ve teknoloji alanına ait benzer dersler, müfredatta saatleri azaltılmalı, bu alanlarda hekimlikle, hastalıklarla (Metabolizma Hast., Yetiştirme Hast., Beslenme Hast., Genetik Hast., Gıda Mikrobiyolojisi gibi) ilgili konular ağırlıklı olmalı 8- Veteriner hekimler de; diğer hekimler statüsünde sağlık bakanlığına bağlı olarak görev yapmalıdır. Veteriner hekim istihdam eden diğer kamu kurumlarında, diğer hekimlerin sahip olduğu tüm haklar veteriner hekimlere de verilmelidir.. 9- Tarım Orman bakanlığında istihdam edilecekse, 1980 öncesi olduğu gibi en az ayrı bir genel müdürlükte yeniden teşkilatlandırılmalı ve bu bakanlıkta da diğer hekimler gibi hekimlik haklarından yararlandırılmalıdır 10- Diğer hekimlik alanlarında olduğu gibi fakülteye girişte taban puan yükseltilmeli. 11. Dekanlık gibi mesleği yüceltme noktasında ve mesleğin geleceği üzerinde söz sahibi mevkilere, diğer hekimlik fakültelerinde olduğu gibi sadece ve sadece veteriner hekim akademisyenler atanmalıdır.. 12. Dekanlıklarda dekanlar, bakanlıklarda bürokratlar, mecliste meslektaş milletvekilleri, konsey, oda ve dernek başkanlıklarında meslektaşlar mücadelelerini koltuk için değil, daha ileri görevlere basamak için değil, sadece meslek için vermelidir..) yayımladım.. Her zaman olduğu gibi 3 senedir bir arpa boyu kadar bile mesleki itibar yönünde kazanım olmadı!
O zaman;
Mesleğim; ülkemde ne zaman sağlık sınıfında resmen yer alırsa; ne zaman hekimliği tescil edilirse; ne zaman diğer hekimlerle aynı haklara sahip olursa; ne zaman VUS’a (henüz ortada yok), DUS ve TUS’a benzer statüler kazandırılırsa ve ne zaman “okyanus” olarak kabul edilirse; ne zaman “insanlık” için var olduğu bilinirse;
İşte O zaman;
Mesleğim; Hak ettiği yere gelmiş olacak,
İşte O zaman;
Mesleğim hak ettiği itibarı kazanmış olacak..
…Ve işte O zaman;
Veteriner Hekimler gününü her platformda coşkuyla kutlama hak edilmiş olacaktır…
Selam, sevgi ve saygılarımla…
GHA – Konuk Yazar
Zafer KARAER
